S’ Avonds heeft Space een diner voor ons geregeld. We rijden hiervoor naar Kovalum, een toeristische badplaats op 20 kilometer van Trivandrum en komen hier rond 17.30 aan.
Vanwege het seizoen is het niet echt druk, maar we krijgen een goede indruk van het toeristische Kerala. Een mooi zandstrand, hier en daar rotspartijen in de zee die uitnodigen tot het wachten op de zonsondergang, winkeltjes en
hotelletjes en uiteraard SEAFOOD!!
De avond wordt een succes. Gezellig, heerlijk eten (met name de enorme vis die we met zijn allen delen smaakt geweldig), bier, goede gesprekken. We beseffen allemaal dat het onze laatste gezamenlijke bijeenkomst is en iedereen probeert er nog uit te halen wat er in zit.
Cultuur aspect: sommige van de dames zijn niet meegekomen; s’ avonds op stap is niet gepast.
Om 9.00 uur rijden we weer terug naar het hotel.
Het hotel viert feestelijk de opening van een nieuw restaurant. Als we hier binnenlopen worden we hartelijk begroet, hoewel we ons duizendmaal verontschuldigen dat we al gegeten hebben en alleen iets willen drinken. Inmiddels zijn alle gasten al weer verdwenen (hoewel tot 23.00 open). Gevolg is dat wij (weer) alle aandacht krijgen. Dit betekent: 5 obers die om de beurt komen vragen of we nog iets willen consumeren, de muziekgroep die speciaal voor ons met volle overtuiging begint te spelen en de overdeelde aandacht van de hotel manager die af en toe komt kijken hoe het met deze 1e openingsavond van het restaurant staat.
Het meisje van de room-cleaning is gepromoveerd tot hostess. Ze ziet er prachtig uit, uiteraard complimenteren we haar. Ze begint echt te glimmen van trots met een verschrikkelijk mooie lach. Over lange werktijden gesproken: ze is gestart om 08.00 en moet tot 23.00 werken….. Helaas mag ze nauwelijks een praatje maken (dat hoort nou eenmaal niet). Niet dat wij ons daaraan storen, maar we houden natuurlijk rekening met haar positie. Ook Remy de kok is er en begroet ons.
De general manager komt een praatje maken. Hij kent ons. Dat nodigt natuurlijk uit tot de vraag of deze berichten over ons positief waren. Hij schudt natuurlijk ja en ik besluit dit keer niet door te vragen…. Ik vermoed dat we ons niet helemaal als de doorsnee ingetogen gast hebben gedragen. Maar aangezien alle reacties altijd weer positief zijn in onze contacten met de hotel staff, neem ik aan dat deze “gekke Hollanders” toch gewaardeerd worden.
Om 9.30 zou Paul een presentatie geven voor Arun en een afgevaardigde van de overheid. We zijn ruim op tijd, tenslotte kun je voor een dergelijke presentatie niet te laat komen. Om 10.30 kunnen we beginnen…
Na ons te hebben opgefrist in ons hotel zijn we naar het Akshaya hoofdkantoor gegaan. Hier werden we hartelijk begroet door het hele bestuur. Na onze doelstellingen te hebben duidelijk gemaakt ontvingen we zeer veel nuttige achtergrond informatie over het huidige Web4All project.
Laat in de middag hebben we een Nederlands fort uit 1650 bezocht. Nadat de portier er achter was gekomen dat ik uit Nederland kwam, werd ik meegenomen naar een grafsteen met Oud Hollandse woorden erop. Hij vroeg of ik de tekst kon vertalen. Na wat puzzelen kon ik hem ongeveer vertellen wat er op stond. Hij was me erg dankbaar!
Vandaag verder gewerkt aan de content architectuur workshop. ‘S middags met Arun en Harees het bezoek van morgen in Kannur voorbereid. 20:00 vertrekken we (Harees en ik) met de avondtrein. De reis zal 12 uur duren aangezien we 518 kilometer moeten overbruggen. De trein ziet er iets anders uit dan wat ik gewend ben. De zitbanken kunnen worden omgebouwd tot twee x vier slaapplaatsen. Na twee uur rijden maakt iedereen zich klaar om te gaan slapen. Ik heb in het totaal twee uur geslapen. Harees was duidelijk beter gewend aan dit soort reizen, want hij sliep uit tot 7:00.
Om de volgende dag (zondag) vroeg weer te vertrekken naar het oosten. Dus niet meer langs de drukke tolweg met lintbebouwing, maar de bush in, naar Ponmudi. Geen idee wat het was, maar we moesten duidelijkheid geven aan de chauffeur waar naar toe. Onderweg gestopt bij de Meenmuti watervallen, waar we een jungletocht lopen naar de waterval. De een op kantoorstappers, de ander op sandalen; het was een zware tocht, maar zeker de moeite waard.
Na een enerverende werkweek hebben we een weekendje om meer van India te ontdekken. Via Arun hebben we een auto met chauffeur geregeld die ons zal ‘gidsen”. Om 7.30 vertrekken we naar het Zuiden. We dirigeren de chauffeur eerst naar het Padmanabhapuram Palace. De prijs is laag, maar voor ons “foreigners” heeft men een speciale deal: 8 keer zoveel als de locale bevolking, namelijk (200 Rp) 3 euro. Voor een dergelijke bezienswaardigheid natuurlijk nog een heel schappelijk prijsje. Wel moeten we onze schoenen inleveren. Het paleis in indrukwekkend groot, mooie gepolijste vloeren, allen buiten lopen met onze tere witte voetjes op het hete zand en grind valt niet mee. 14 gebouwen telt het paleis…… na het ‘palace” dirigeren we de chauffeur naar Suchindram, waar we de Stanunathaswami Temple bezichtigen.
Het is al weer de laatste werkdag van de eerste week. De tijd vlieg voor ons gevoel. We maken goede vorderingen met onze beiden projecten.
Vandaag is er een strike in het openbaar vervoer. De consequenties hiervan is aanzienlijk groter dan een staking bij ons. Alle transport loopt via auto-rikshaws (soort tuk-tuk) en taxi’s. Het is dus stil op straat. We hebben met Vimal afgesproken dat hij naar het hotel komt als de strike inderdaad doorgaat. Tijdens het wachten op hem werken we maar aan deze blog. Zojuist gebeld waar hij blijft: het wordt een half uurtje later (10.30). Nou ja, wij kunnen wel even verder… 
De volgende dag werden we opgehaald door Vimal (de 2e man van SPACE) en werden we naar de SPACE locatie gebracht. Deze dag hebben we besteed om duidelijkheid te krijgen in de opdracht. In feite zijn we hier de 2e dag hiermee doorgegaan en hebben door meer inzicht in de situatie ook meer zicht op wat de definitieve doelstelling zou kunnen zijn.
