Month: juli 2008

Terug vlucht verliep helaas ook weer moeizaam. Aangezien mijn eerste vlucht van Trivandrum naar Mumbai twee uur vertraagd was, miste ik op 5  minuten na mijn vlucht naar Amsterdam. Hierdoor was ik genoodzaakt om 24 uur te wachten in Mumbai voordat de volgende vlucht (maandag ochtend) vertrok.  Heb dus maar een hotel midden in de nacht geregeld 02:00, uitgeslapen tot 12:00 en de rest van de middag en nacht op het vliegveld in Mumbai gewacht.

Gelukkig vertrok de KLM vlucht stipt 02:00 en was ik al met al 12:00 weer in Nederland. Daarna gelijk terug naar mijn familie. Iedereen was weer erg blij dat ik thuis was. De hele reis was een prachtige belevenis die ik niet snel zal vergeten.

Het is de laatste dag. Ik heb nog een laatste sessie met Vimal en we bereiden de evaluatie voor. Na de lunch bespreken we de evaluatie met Arun. Hij is onverdeeld positief. We hebben meer opgeleverd dan verwacht, mijn inzet was op het juiste moment. Mijn training werd zeer gewaardeerd en zal worden gebruikt voor komende trainingen voor Drupal (zowel voor de “techneuten” als voor de eindgebruikers die verantwoordelijk zijn voor het publiceren van de content). Kortom, niets dan lof.

We stoppen iets eerder dan gewoonlijk en worden uitgebreid bedankt door het gehele team. We krijgen cadeautjes, paul krijgt vakantietips en als we vertrekken worden we enthousiast uitgezwaaid. Op de terugweg besluiten we nog even de zoo en het museum van Trivadrum te bezoeken. We lopen te zeulen met onze laptops en hebben niet gerekend op de hitte. Dus duiken we een bar in voor een koud biertje en evalueren de klus nog even voor onszelf. Succes voor Space, succes voor Bloom en voor ons was het een onvergetelijke ervaring.

Ik vertrekt om 17.30 naar het vliegveld en Paul duik nog even het zwembad in. Morgen vertrek Paul ook, maar dan richting Noord Kerala, waarvandaan hij langzamerhand weer naar het zuiden trek om over 2 weken vanuit Trivandrum ook weer naar huis te gaan.

S’ Avonds heeft Space een diner voor ons geregeld. We rijden hiervoor naar Kovalum, een toeristische badplaats op 20 kilometer van Trivandrum en komen hier rond 17.30 aan.

Vanwege het seizoen is het niet echt druk, maar we krijgen een goede indruk van het toeristische Kerala. Een mooi zandstrand, hier en daar rotspartijen in de zee die uitnodigen tot het wachten op de zonsondergang, winkeltjes en
hotelletjes en uiteraard SEAFOOD!!

De avond wordt een succes. Gezellig, heerlijk eten (met name de enorme vis die we met zijn allen delen smaakt geweldig), bier, goede gesprekken. We beseffen allemaal dat het onze laatste gezamenlijke bijeenkomst is en iedereen probeert er nog uit te halen wat er in zit.

Cultuur aspect: sommige van de dames zijn niet meegekomen; s’ avonds op stap is niet gepast.

Om 9.00 uur rijden we weer terug naar het hotel.
Het hotel viert feestelijk de opening van een nieuw restaurant. Als we hier binnenlopen worden we hartelijk begroet, hoewel we ons duizendmaal verontschuldigen dat we al gegeten hebben en alleen iets willen drinken. Inmiddels zijn alle gasten al weer verdwenen (hoewel tot 23.00 open). Gevolg is dat wij (weer) alle aandacht krijgen. Dit betekent: 5 obers die om de beurt komen vragen of we nog iets willen consumeren, de muziekgroep die speciaal voor ons met volle overtuiging begint te spelen en de overdeelde aandacht van de hotel manager die af en toe komt kijken hoe het met deze 1e openingsavond van het restaurant staat.

Het meisje van de room-cleaning is gepromoveerd tot hostess. Ze ziet er prachtig uit, uiteraard complimenteren we haar. Ze begint echt te glimmen van trots met een verschrikkelijk mooie lach. Over lange werktijden gesproken: ze is gestart om 08.00 en moet tot 23.00 werken….. Helaas mag ze nauwelijks een praatje maken (dat hoort nou eenmaal niet). Niet dat wij ons daaraan storen, maar we houden natuurlijk rekening met haar positie. Ook Remy de kok is er en begroet ons.

De general manager komt een praatje maken. Hij kent ons. Dat nodigt natuurlijk uit tot de vraag of deze berichten over ons positief waren. Hij schudt natuurlijk ja en ik besluit dit keer niet door te vragen…. Ik vermoed dat we ons niet helemaal als de doorsnee ingetogen gast hebben gedragen. Maar aangezien alle reacties altijd weer positief zijn in onze contacten met de hotel staff, neem ik aan dat deze “gekke Hollanders” toch gewaardeerd worden.

Gisteren hard gewerkt om de workshop af te ronden. ‘s Middag heeft Vimal de laatste versie gereviewed. Hij had nog een paar opmerkingen. Deze heb ik verwerkt.

Om 10:30 gaat de workshop van start. Dus alle tijd om rustig wakker te worden en uitgebreid te ontbijten in ons hotel. Ik heb vandaag maar eens het Amerikaanse ontbijt besteld. Achter een volgens wordt het volgende dan uitgereserveerd. Cornflakes met warme melk, gekluste eieren met ham, Broodjes met jam en Cake met thee.

10:30 stipt start de workshop. Na een korte introductie van mezelf loop ik rustig de hele presentatie door. In het midden hebben we een pauze gehouden. Zoals normaal in India stelt niemand vragen tijdens de presentatie. Alleen Paul onderbreekt mij regelmatig met een vraag. Dan maar zelf vragen stellen. Dat werkte beter. Na afloop vernemen we dat iedereen het erg interessant vond en dat het goed aansloot met wat ze wilde weten. Als afsluiting hebben we iedereen een cursus certificaat uitgereikt. Dit viel erg in de smaak.

Zie hieronder een aantal foto’s van de workshop.

Om 9.30 zou Paul een presentatie geven voor Arun en een afgevaardigde van de overheid. We zijn ruim op tijd, tenslotte kun je voor een dergelijke presentatie niet te laat komen. Om 10.30 kunnen we beginnen…

Het loopt gesmeerd. De presentatie wordt goed ontvangen. Jaya stelt kritische vragen, Arun en Vimal kennen het verhaal eigenlijk wel, Raji lijkt geïnteresseerd. In india moet je je plaats weten, dus vragen stellen is er niet bij voor haar. Nogmaals wordt aangegeven (door Jaya en Arun) dat mijn aanbevelingen een zeer goede basis zijn voor te ondernemen acties. Volgende week gaan Arun en Jaya (overheids dame) weer om de tafel om nadere plannen te maken.

Aansluitend de volgende actie: mijn training / presentatie projectmatig werken (oftewel “Professional teams and projects”). Uiteraard heb ik deze tevoren besproken met Arun en hem gevraagd om het momentum te gebruiken om zijn visie en wensen in deze onderwerpen kenbaar te maken aan het team. Dit doet hij dan ook. Ook deze training was een succes. Positieve geluiden van bijna iedereen (sommigen keken wat minder happy, omdat ik onderwerpen aankaartte als: tijdschrijven, documentatie, werk tevoren plannen, gestructureerd werken). Maar er kwamen ook positieve reacties en voorstellen om de interne communicatie te verbeteren. Relatief gezien dus een overweldigende reactie.

Om 13.00 uur hebben we een lunch georganiseerd. Dat wil zeggen: georganiseerd door Space, wij betalen. We hebben het hele team uitgenodigd en zitten dus met ongeveer 15 man aan het buffet. Ik weet een lepel en vork te bemachtigen; Willem eet uiteraard met mes en vork. De totale rekening bedraagt rond de 30 Euro…….

Arun sleept ons nog mee naar een winkel waar locale “arts and handicrafts” wordt verkocht. Ik besluit om toch maar wat souvenirs te kopen, vooral om Arun een plezier te doen. Paul zag by the way nog een leuk tuinsetje van een harde grassoort (geen bamboe) voor 50 Euro. Jammer dat we dit niet in het vliegtuig kan krijgen. In Nederland betaal je 10 tot 20 keer zoveel.

In het hotel tracteren we onszelf op een luxueus dinnerbuffetje à 5 Euro… wat mij betreft is het ‘mission accomplished’. Morgen en zaterdag nog wat details uitwerken en afronden.

Na een goede nachtrust (Hotel in Kannur) zijn we om 7:00 in de stromende regen begonnen aan de terugreis. De treinreis zal weer 12 uur duren dus alle tijd om mijn aantekeningen van gisteren uit te werken, deze blog te schrijven en natuurlijk van het prachtige uitzicht te genieten. Palmbomen, rijstvelden, rivieren, bergen, etc…

Na ons te hebben opgefrist in ons hotel zijn we naar het Akshaya hoofdkantoor gegaan. Hier werden we hartelijk begroet door het hele bestuur. Na onze doelstellingen te hebben duidelijk gemaakt ontvingen we zeer veel nuttige achtergrond informatie over het huidige Web4All project.

Na het officiële stuk heb ik samen met Harees (die tijdens het bezoek als vertaler op trad) nog een gesprek gehad met de Content Editors van het Web4All project. Hun taak is het digitaliseren en plaatsen van de aan geleverde informatie op een van de 11 portals. Tijdens dit gesprek kwamen ook nieuwe wensen naar voren. Er is duidelijk behoefde aan blog, chatting, video en audio recording functionaliteit. Ik heb uitgelegd dat binnen Drupal dit allemaal goed te realiseren is. Als afsluitingen van ons bezoek heb ik de concept versie van de content architectuur workshop gepresenteerd. De reacties aan het eind van de workshop waren erg positief.

Laat in de middag hebben we een Nederlands fort uit 1650 bezocht. Nadat de portier er achter was gekomen dat ik uit Nederland kwam, werd ik meegenomen naar een grafsteen met Oud Hollandse woorden erop. Hij vroeg of ik de tekst kon vertalen. Na wat puzzelen kon ik hem ongeveer vertellen wat er op stond. Hij was me erg dankbaar!
 

Vandaag verder gewerkt aan de content architectuur workshop. ‘S middags met Arun en Harees het bezoek van morgen in Kannur voorbereid. 20:00 vertrekken we (Harees en ik) met de avondtrein. De reis zal 12 uur duren aangezien we 518 kilometer moeten overbruggen. De trein ziet er iets anders uit dan wat ik gewend ben. De zitbanken kunnen worden omgebouwd tot twee x vier slaapplaatsen. Na twee uur rijden maakt iedereen zich klaar om te gaan slapen. Ik heb in het totaal twee uur geslapen. Harees was duidelijk beter gewend aan dit soort reizen, want hij sliep uit tot 7:00.

Paul was bezig met het in kaart brengen van de organisatie en het opstellen van adviezen voor verbetering. Dit uiteraard gericht op de support organisatie en Project Management. Een en ander gaat vandaag wat stroperig. Ik moet kennis overbrengen op Vimal, maar ik zie af en toe dat het hem wat veel wordt.

Om de volgende dag (zondag) vroeg weer te vertrekken naar het oosten. Dus niet meer langs de drukke tolweg met lintbebouwing, maar de bush in, naar Ponmudi. Geen idee wat het was, maar we moesten duidelijkheid geven aan de chauffeur waar naar toe. Onderweg gestopt bij de Meenmuti watervallen, waar we een jungletocht lopen naar de waterval. De een op kantoorstappers, de ander op sandalen; het was een zware tocht, maar zeker de moeite waard.

We hebben vele foto’s gemaakt van de flora, fauna en van onszelf in verhitte en bezwete poses voor het thuisfront. Daarna naar Ponmudi zelf, wat uiteindelijk het hoogste topje van het district was, ook weer een toeristische attractie. Vanwege de hoogte was het bijzonder om te zien hoe snel de weersomstandigheden kunnen veranderen: beneden zonnig, heet en benauwd, daarboven bewolkt en nevelig, koel en fris.

Na een terugtocht van ruim 2 uur over slecht begaanbare wegen, konden we om 17.00 nog net voor het donker wordt een duik in het zwembad nemen.

Na een enerverende werkweek hebben we een weekendje om meer van India te ontdekken. Via Arun hebben we een auto met chauffeur geregeld die ons zal ‘gidsen”. Om 7.30 vertrekken we naar het Zuiden. We dirigeren de chauffeur eerst naar het Padmanabhapuram Palace. De prijs is laag, maar voor ons “foreigners” heeft men een speciale deal: 8 keer zoveel als de locale bevolking, namelijk (200 Rp) 3 euro. Voor een dergelijke bezienswaardigheid natuurlijk nog een heel schappelijk prijsje. Wel moeten we onze schoenen inleveren. Het paleis in indrukwekkend groot, mooie gepolijste vloeren, allen buiten lopen met onze tere witte voetjes op het hete zand en grind valt niet mee. 14 gebouwen telt het paleis…… na het ‘palace” dirigeren we de chauffeur naar Suchindram, waar we de Stanunathaswami Temple bezichtigen.

Een mooie Hindoe tempel met beeldhouwwerk aan de buitenkant (zie foto) en aan de binnen kant (“no photo’s allowed”). Bijzonder ook zijn de muzikale pilaren.

Daarna snel door naar het zuidelijke puntje van India, Kanyakumari, waar de Indische Oceaan, de zee van Andaman en de zee van Bengalen bij elkaar komen. Daarna weer een lange rit terug, zodat we nog in ons hotel even kunnen bijkomen….

Het is al weer de laatste werkdag van de eerste week. De tijd vlieg voor ons gevoel. We maken goede vorderingen met onze beiden projecten.

Paul heeft in grootte lijnen de SPACE organisatie in kaart gebracht. Verder aan de hand van het ITIL service support model een vertaling gemaakt naar de SPACE organisatie. De komende week zal hij zich vooral richten op het verfijnen van alle proces beschrijvingen.

Willem heeft vandaag zijn eerst concept versie van de workshop gepresenteerd aan Arun en Vimal. Ze waren erg te spreken over het behaalde resultaat tot nu toe. Komende week ga ik twee dagen naar Kannur (538 kilometer verderop) om met de eind gebruikers te praten. Met deze inzichten kan ik de workshop afronden. Wordt vervolgt…

Vandaag is er een strike in het openbaar vervoer. De consequenties hiervan is aanzienlijk groter dan een staking bij ons. Alle transport loopt via auto-rikshaws (soort tuk-tuk) en taxi’s. Het is dus stil op straat. We hebben met Vimal afgesproken dat hij naar het hotel komt als de strike inderdaad doorgaat. Tijdens het wachten op hem werken we maar aan deze blog. Zojuist gebeld waar hij blijft: het wordt een half uurtje later (10.30). Nou ja, wij kunnen wel even verder…

De volgende dag werden we opgehaald door Vimal (de 2e man van SPACE) en werden we naar de SPACE locatie gebracht. Deze dag hebben we besteed om duidelijkheid te krijgen in de opdracht. In feite zijn we hier de 2e dag hiermee doorgegaan en hebben door meer inzicht in de situatie ook meer zicht op wat de definitieve doelstelling zou kunnen zijn.

De opdracht van Paul: inzicht geven in de mogelijkheden om het beheer te structureren, ondersteuning bij de inrichting van een systeem voor issue-tracking, geven van een cursus projectmanagement / projectmatig werken, helpen bij opzetten planning & control voor de lopende projecten en helpen bij de opzet van een Plan van Aanpak voor het Community portal project (hierover later meer).

De opdracht van Willem: het opzetten van een workshop “Informatie Architectuur” voor diverse doelgroepen. In de workshop moet duidelijk worden hoe de doelgroepen kunnen vaststellen welke content in aanmerking komt om op de webportals te plaatsen. Verder het beantwoorden van technisch vragen over Drupal (Het gebruikte Content Management Systeem)

S’ avonds eten we meestal buiten de deur (we hebben een aantrekkelijk restaurantje waar we beiden iets van ons gading vinden of in het hotel. Het eten is wennen met al die curries, waar de kleur ook niets zegt over de mate van “spicy”. We eten mutton (klinkt beter als schaap), kip of rundvlees in vele variaties van curries. Ook gefrituurde vis: heerlijk.

Volgens planning is blijkbaar ook voor KLM lastig …….

Pech onderweg. Na 5 uur wachten in het vliegtuig bleek dat een van de motoren niet goed was. Onze vlucht werd dus geannuleerd. Slechte service van KLM; ook de communicatie mag beter. Zal wel te maken hebben gehad met de massale vakantie uittocht op Schiphol. Voor elke balie stonden tientallen mensen ongeduldig te wachten. Na veel wachten werden we naar een hotel gebracht in afwachting van een oplossing. Uiteindelijk vlogen we (Business Classs, kadootje van KLM) een dag later (zondag), via Kuwait, Oman naar Trivandrum (Zuid India), waar we ’s morgens in alle vroegte aan kwamen.

Na aankomst zijn we meteen maar gaan slapen en daarna hebben we wat rondgelopen in de stad, gelijk de main-attraction van Trivandrum bekeken: de Padmanabhaswamy temple. Een zeer mooi bouwwerk met veel beeldhouw werk.